Matthijs Winnubst, kunstschilder en tai-chi instructeur in Den Haag | Blog | Blog

dag 32

Deze dagen besteed ik veel tijd aan het beschouwen welke richting het schilderij opgaat, en welke stappen ik nog te nemen heb. Vaak afstand nemen en kijken dus. Voorstellen hoe het eruit zou zien met andere kleuraccenten of met een lichtere toon. Af en toe stoort het me dan, dat de stad en de duinen nogal donker zijn uitgepakt. Maar als ik langer kijk, ontstaat er juist rust, stilte, eenheid. Dan ineens vind ik het weer saai. Vervolgens vraag ik me af welk verhaal ontstaat op doek, en of de sfeer die er nu ontstaat daaraan bijdraagt. Daarna ben ik vergeten wat mijn oorspronkelijke doel was. Heen en weer, heen en weer.

Na alle overpeinzingen op een paar fronten verder gewerkt:

• Een volgende glaceerlaag over de hemel. Met name aan de bovenkant van de gele strook wat nuance aangebracht. (Nauwelijks zichtbaar op de foto.)
• Het licht op de hoge torenflats versterkt.
• Plantenbakken aan de balkons gehangen. De middelste bak hangt al in de zon en heeft verse aarde.

klik voor vergroting

Af en toe eens een tijdje naar buiten staren kan verhelderend zijn. Gelukkig hebben we een inspirerend uitzicht vanuit ons atelier. Op frisse dagen als deze straalt de stad me tegemoet. Wat ineens opvalt, is dat Den Haag tegenwoordig eigenlijk alleen maar wit, grijs, roodbruin en turqoise kleurt. Voor de mensen die van afwisseling houden, rijdt de NS rond met geelblauwe kleuraccenten.
klik voor vergroting

Dag 30

Een wonder: een eenvoudige rij populieren heeft een huwelijk voltrokken. De verbintenis is tot stand gebracht door de bomenrij die op deze afbeelding van links naar rechts loopt:
klik voor vergroting

In de echt verbonden

Een huwelijk? Ja, de linkerhelft van de stad is door de bomenrij verbonden met de rechterhelft, tot de eeuwigheid hen scheidt en dergelijke. Serieus – het schilderij is voor mij een stuk meer tot leven gekomen. Links en rechts hebben met elkaar te maken gekregen, zijn een verhouding aangegaan. (En dan al meteen getrouwd? Vlot hoor.)

Intiem en herkenbaar

Er is bovendien een begin gekomen van intimiteit, omdat de ruimtes ineens veel meer bepaald zijn. Hiermee is het schilderij ook specifieker geworden, échter, persoonlijker. Hoezo? Omdat het letterlijk minder openlaat, omdat het letterlijk meer invult, zodat het daarmee meer randvoorwaarden en aanknopingspunten biedt voor je onbewuste en minder overlaat voor je verbeelding. (Sorry voor de abstracte interessanterige woorden, maar zo kan ik het best opschrijven hoe het voor mij werkt.)

Door het nieuwe beeld worden bij mij meteen allerhande associaties opgeroepen – een teken dat ik op de goede weg ben met dit doek. Zo heeft de straat waarin de bomen staan betekenis voor me gekregen, een concreet gevoel bij een herinnering: Basel 1976, zomervakantie. Ik ben in een straat met hoge huizen, het is bloedheet, en het leven trilt.

Een kleine verandering in verf, een grote verandering in beeld. Kijk maar of je mijn gevoel deelt:
klik voor vergroting

Dag 28

Zoals ik twee dagen geleden schreef: in deze fase gaan alle onderdelen steeds meer met elkaar samenhangen. Als bijvoorbeeld de duinen te fel van toon zijn, wordt het ondoenlijk om de voorgrond onder de aandacht te brengen. Of als de velden te licht zijn, krijg ik geen diepte meer in de duinen. Enzovoorts. Enzovoorts.

Als ik nou vantevoren al dit soort afhankelijkheden goed zou inschatten, was het afronden gauw gepiept. Maar meestal ontdek ik die pas al doende, of – vaker nog – achteraf, als ik eindelijk een paar meter afstand neem. Om dan te gaan bijstellen, doorvertalen naar andere stukken, terugvallen op eerdere kleuren, uitstellen, koffie drinken of naar buiten staren. Hier speelt (mijn beperkte) ervaring een grote rol.

Gelukkig maar dat ik dol ben op puzzelen.

Vandaag gewerkt aan (ik zou het niet lezen, de foto’s vertellen meer):

• Witgele glaceerlaag boven het roze van de hemel
• Duinen ter rechterzijde van de torenflats geschilderd – in bruinrood, met roze / oranje accenten
• De velden aan de rechterkant van de torenflats, in grijstinten
• Duinen ter linkerzijde van de torenflats: minder groen, meer bruinrood
• De velden aan de linkerkant van de torenflats – de vlekken weggewerkt
• De bomen van de villawijk: minder groen, meer bruinrood
• De achtertuinen aan de rechterkant van de torenflats

Bla bla bla, tijd voor plaatjes

In de traditie van Marco KNMI Verhoef toon ik hier mijn eigen mooie plaatjes. Eerst een detail van het midden:
klik voor vergroting

Het gehele doek:
klik voor vergroting

Dag 26

De eerste bomen staan erop!

Toen ik een bomenrij van de stad naar de duinen had getrokken, kwam ik erachter dat de duinen nogal hoog waren – een soort Alpen zeg maar. Dus eerst weer aan de duinen gewerkt: in plaats van 2 hoge rijen, een aantal extra rijen die meer de diepte dan de hoogte in gaan. Nu klopt het al beter. En achteraan liggen nog steeds een paar mooi blanke toppen.

Een andere verandering is, dat ik oorspronkelijk van plan was om de bomen in diverse blauwgrijze tinten uit te voeren. Ze zijn uiteindelijk toch meer groengrijs en roodbruin geworden. Het schilderij vraagt erom, dus ik ga er in mee.

Achterin de stad heb ik bomen geschilderd, waartussen straks daken van villa’s zichtbaar zullen worden:
klik voor vergroting

Balansdagen

Vandaag ook nog een glaceerlaag over de hemel aangebracht, en het zonlicht op de voorste gebouwen iets versterkt.

Ik merk dat ik op steeds meer fronten tegelijk aan het werk ben. Dat betekent dat de eindfase nu is ingegaan: alles hangt met elkaar samen. Als ik ergens een toon verander, zal dat elders ook moeten gebeuren, omdat de balans in het schilderij steeds belangrijker wordt, en steeds gemakkelijker wordt verstoord.

Weer een stuk verder:
klik voor vergroting