Dag 2
Vanochtend heb ik besteed aan het opspannen van het nieuwe doek. Het is altijd weer even puzzelen hoe dat ook alweer gaat, vooral als je zoals ik er een tijdje uit bent geweest op dat gebied. Na wat heen en weer trekken, vastnieten en weer ontnieten, kreeg ik de slag te pakken. Al gauw kwam de juiste spanning op het midden van het doek, en toen werd het extra leuk: naarmate je verder naar de hoeken toewerkt, gaat het doek steeds meer klinken als een trommelvel – in dit geval een trommel van 170 x 200. Mooie bas.
Het leuke van het zelf opspannen en prepareren van het doek, is dat ik al van het schilderij hou voordat ik nog maar één streek verf heb gezet. En aangezien ik me heb voorgenomen over 4 weken klaar te zijn met deze vriend, kan ik maar beter niet te lang wachten om de intense band op te bouwen die nodig is voor een voor beiden bevredigend resultaat.
Over een maand zouden onze wegen al kunnen scheiden. Dat belooft een korte heftige romance te worden.
